De cocktails bleken helaas niet binnen handbereik te zijn, wel een streng uitziende verpleegkundige die iets mompelde over ‘naar de afdeling gaan’. Mijn bed kwam in beweging en soepel leek ik over de vloer te glijden. Achter de grote klapdeuren, de plek waar ik hem achter gelaten had, stond de echtgenoot in hoogsteigen persoon. ‘Heb je al die tijd hier op mij staan te wachten’, huilde ik slaapdronken. Hij knikte instemmend, onthield zich wijselijk van verder commentaar en duwde het hoofdeinde van het bed richting de lift. 7,5 uur nadat ik die ochtend met bed van mijn kamer vertrok, was ik terug.
Die nacht verzonk ik in kortdurende slaapmomenten om wakker te schrikken van een zaklamp in mijn gezicht, de starende blik van een verpleegkundige, het bloeddrukapparaat om mijn kuit of de prik in mijn bovenbeen tegen trombose. De horrorscripts werden in mijn hoofd al geschreven. Dit alles in een waas. ‘Zou die trage loomheid ooit uit mijn hoofd verdwijnen’, twijfelde ik om 6.00 uur die ochtend. ‘En wat zou ik allemaal gezegd hebben in mijn benevelde toestand. Als ik maar niet tegen die leuke chirurg iets idioots heb gezegd.’
In het ziekenhuis ging ik sowieso mijn grens over qua gênante momenten. Blauw plassen op een po in je bed terwijl er twee mensen vanachter het gordijn meermaals vragen of het lukt. Middenin de nacht moeten plassen, dit echt op het toilet willen doen omdat die po geen succes was. Schuifelend aan de handen van de verpleegkundige naar het toilet om vervolgens door diezelfde verpleegkundige je broek van je billen af te laten stropen. Of voor het eerst na de operatie weer douchen, je laten uitkleden als een baby om vervolgens een natte washand tussen je benen door te krijgen. Charmant voerde niet de boventoon die dagen.
Afijn, de loomheid verdween en Veer kwam terug. Wel in een wat geamputeerde gedaante en gestoken in een vleeskleurige beha, maar ik was er wel. Na mijn haren, mijn gevoel van onafhankelijkheid en mijn figuur nam de kanker nu ook mijn borsten af. Weliswaar zijn er tissue expanders voor in de plaats, maar die zijn nu leeg en dus zo ‘plat als een dubbeltje’. ‘Het beste is om meteen te kijken in de spiegel’, adviseerde de verpleegkundige. Volgzaam als ik ben, volgde ik dat advies op. Vanuit de spiegel staarde een rond, rood bolletje met sprieten haar terug. Pleisters, hechtingen en twee slangetjes op het bovenlijf. Toch bleef de schok uit en het enige wat ik kon denken was; deze stap is ook weer gezet!
Op naar de volgende stap. Je doet het fantastisch
Lieve Veerle wat ben jij een sterke vrouw ik denk heel veel aan je. Jammer dat ik je niet even een dikke knuffel kan geven ..Liefs van je oud tante
Wil
Lieve Veer, jij zo sterk en ik zit te janken over wat jij allemaal moet doorstaan.
Wat ben je stoer en sterk, powergirl. Go Go nothing can get you
Gewoon een dikke knuffel en een kus van mij. ❤
Groetjes, Marjon
Een diepe buiging voor de manier waarop jij hier mee omgaat. Liefs MMMM
En dan een week later alweer lopen richting stad. Vol verbazing heb ik t mee mogen maken. Sterk wijf! Je slaat keihard terug en hebt dit maar weer mooi achter de rug.
Pffff, zo heftig om te lezen. Zo knap hoe jij er mee omgaat, trots op jou!
Jeetje meid wat een ellende moet je allemaal meemaken, maar het komt goed. Xxx en heel veel sterkte
lieve schat wat moet jij toch allemaal mee maken in jou leven!
heel veel sterkte!
dikke knuffel!
Respect voor hoe sterk jij en ook “de echtgenoot” deze ontberingen allemaal doorstaan.
X
Lieve Veer hoe je dit ook weer beschrijft – met een mooie knipoog.
Hou je taai meid. Knuffel en dikke kus voor jullie allemaal! Liefs Ina
Heel veel sterkte voor jou Veerle maar ook voor de man die aan je zij staat. Liefs Ingrid Poulus. ( je hebt een speciaal plekje in mijn hart samen met je moeder)
Dit was ook een MEGA stap die je gezet hebt waar je waarschijnlijk vreselijk tegenop gezien hebt. Het is ook niet niks lichamelijk en geestelijk?
En nu weer met opgeheven hoofd de volgende stap. Respect voor je! Dikke knuffel van mij xxx
Heftig veerle. Ik heb echt respect voor je.
Veel sterkte nog met je herstel!
Hoe sterk kan een mens zijn, jij bent het!
Allemaal sterkte.
Gr.René
Lieve Veer, als mijn tandarts assistente vond ik je al bijzonder. Ik volg je nu al een poosje en echt potverdomme… ik zit weer met mn dikke strot tegen mn tranen te vechten. Wat een power wijf ben jij. Jij bezit Oerkracht in de puurste vorm.
Respect. Meer weet ik je niet te zeggen.
Het blijft gewoon kut, 25april mijn borst verwijdert. Wacht nu op een nieuwe borst uit mijn buik. Maar dan, blijft zwaar. Iedereen die hier mee te maken krijgt, heel veel sterkte
Lieve veer, wat het je toch weer prachtig verwoord en wat ben jij toch een fantastische sterke meid tijdens deze vreselijke kut ziekte!!! Ik lees je verhalen elke keer en elke keer vliegt de kippevel over mijn lijf. Super trots op je en ook dat je het op deze manier bespreekbaar maakt maar ook luchtig. Soms zie ik je en dan zou ik je het liefste een knuffel willen geven omdat ik denk vind dat alles al gevraagd door 100 mensen op de dag. Als ik je zie met je geweldige vriendinnen die allemaal voor je klaar staan. Fantastisch!!!!
Heel veel liefde en succes
Groetjes Carolien Verhoeven
wat ben jij een bikkel ik bewonder je moed en je kracht hoop dat je je een beetje beter gaat voelen de komende dagen sterkte groet ui Harmelen.
pfff jeetje veerle, wat een verhaal….op 1 of andere manier kom ik dit tegen op fb en denk he dat is veerle, wat knap hoe je dit schrijft en doet! Ik je heel veel sterkte wensen en kracht! liefs Angenieta ( nicht van opa en oma van je dochter)
Ik vind je zo’n held. Kan er niks anders van maken. Dikke kus!
Heel hartelijk bedankt.