Schreeuw ik overal mijn voorliefde voor de Nederlandse taal van de daken, krijg ik nu geen mooie Nederlandse opmerking gevonden voor ‘the struggle is real’. En real, dat is tie. Mijn hoofdhuid begon afgelopen donderdag zeer te doen ter hoogte van mijn staartje. Vrijdag lukte het me niet om datzelfde staartje langer dan twee uur in te houden en kamde ik in de avond al een bovengemiddeld aantal haren uit mijn hoofd. Gistermorgen zette dit door en gisteravond was het eerste kleine bosje haren een feit. Hoewel ik wist dat dit zou gaan gebeuren zo’n 14 tot 17 dagen na mijn eerste chemobehandeling, is het toch even slikken. Het voelt als een flinke berg (neem bv. de Mortirolo) die ik moet nemen, maar het liefst nog even uitstel.
Mijn nachtelijke overpeinzingen over mijn kale hoofd gaan het meeste over zoon die door zijn ziekte verstandelijk beperkt is. De eerste dagen na de chemo was ik goed ziek. Niet aan hem uit te leggen. Maar juist door zijn geestelijke beperking is hij feilloos in het aanvoelen van emoties van anderen. Hij bleef dus zeker de eerste twee dagen uit mijn buurt, voor mijn moederhart onverteerbaar. Straks geen haar meer op mijn hoofd en ondanks prachtig haarstuk zal hij dit toch gaan zien. Ja, mijn grootste angst is dat hij me de eerste paar dagen wederom uit de weg gaat. Ik hoor hem zeggen: ‘Niet, niet’ als ik hem wil knuffelen of ‘Af’ als ik een mutsje draag.
Naast zoon voelt het ook alsof me een stukje vrouwelijkheid wordt afgenomen. Mijn haar is toch wel een beetje mijn handelsmerk, het kan me niet blond genoeg. Een heleboel euro’s heb ik in gedachten in het spoelbakje van de kapperszaak zien wegspoelen, maar wel met resultaat; mijn blonde lokken. Die nu dus een voor een mijn hoofd verlaten en voorlopig nog niet van plan zijn terug te komen. Misschien is karma dan toch een bitch; was ik niet degene die steeds opmerkingen plaatste over korte, pittige, paarse kapsels? Overigens hoor ik de criticasters denken; je vrouwelijkheid omvat veel meer dan je haar. Klopt helemaal, maar voor mij voelt dat nu even niet zo. Daarnaast ben ik straks door dat kale hoofd voor de buitenwereld ook zichtbaar ziek.
Met mijzelf maakte ik de afspraak dat als mijn haar zou gaan uitvallen het eraf gaat. Ik ga niet toekijken hoe steeds meer haar verdwijnt, dat voelt voor mij als zelfkastijding. Gisteren maakte ik een afspraak voor aanstaande dinsdag bij ‘Haar op Maat’. Mijn geliefde haar laat ik daar achter en mijn haarstuk gaat mee naar huis. Puberdochter blijft er vooralsnog rustig onder. ‘Ons eerstvolgende winkeluitje wordt met een kaal hoofd’, zeg ik. ‘Dan zet je jouw pruik maar mooi op’, kaatst ze de bal terug.
Slik….. jij geen goede nederlandse worden, ik heb even helemaal geen woorden. Dikke knuffel….
Ja deze week de reactie op je haar van de chemo van je vader al gehoord. Snap helemaal je reactie. Oh wat makkelijk om te zeggen. Maar jij moet het allemaal onder gaan om die K-ziekte uit je lijf te krijgen. Ga er voor Veerle. Je hebt al hogere bergen beklommen EN overwonnen. Heel veel sterkte!!!!!
Sterkte, Veerle! Ik weet het als geen ander….Het is “K”
En nu moet ik huilen en ben erg geëmotioneerd ……… pffff…. sorry…ik lees en voel wat je bedoelt…..
Dit is het moment aan de buitenkant die zegt wat je doormaakt!!!
Dikke knuffels! Xxx
Ooh lieverd….
Ik heb ook geen woorden..
Dikke zoen
Wat omschrijf je jouw strijd mooi!
Ik zie in mijn werk vrouwen dagelijks deze strijd leveren en het is mooi om te lezen over hoe jullie het ervaren na het bezoek aan het ziekenhuis!
Ja super heftig als je haar uitvalt. Ik herinner me nog zo goed dat we Daniëlle d’r haar er af schoren. Wat heb ik gehuild, maar ze vond het zelf zo fijn en voelde zich echt verlost. Waarschijnlijk deed het bij haar ook zeer. Hopelijk ga jij het ook zo ervaren en kan je met je haarstuk nog een beetje Nel Veerkamp uitstralen.
Veerle heel erg veel sterkte.
Ik heb geen woorden nu. Just tears.. dikke knuffel.
<3
Je mag zo trots zijn op hoe je dit allemaal doet! Wat ben je toch een topper! Je kan dit! Ook dit weer! Sterke vrouw!
Om meis ik weet wat het is verschrikkelijk je haar die rot ziekte *
Helaas een van de bijwerkingen lieve Veer op weg naar je genezing.Ook al voelt het nu kl…… Maar bij elk verlies komt er weer ruimte voor iets nieuws.
Weer een paar K**momenten.. Hopelijk wennen jullie snel aan de pruik en de mutsjes. Veel sterkte Veerle! xxx
Van dichtbij heb ik meegemaakt dat iemand haar haar verliest door de chemo. Heel erg heftig, maar ook een teken dat je aan het vechten bent tegen die rotziekte. Beat the cancer girl!!
Was even slikken toen ik jouw verhaal las Veerle. Je sprak er onlangs zo nuchter over maar als het inderdaad the real deal wordt,hakt het er, denk ik, hard in. Veel beterschap toegewenst.
Heel veel sterkte Veerle
RESPECT, RESPECT en nog eens RESPECT! Je bent echt een topper!
Heel veel sterkte toegewenst de komende tijd.
Prachtig verwoord meis. Ik zag je pas geleden nog op de modeshow maar had geen idee. Heb met mijn moeder ook het pruik/haarstuk verhaal gevoerd. Zij is ook vechtende! Je schrijft het zo prachtig allemaal en je kan later terug kijken op een prachtig document
Heel veel sterkte en kracht de komende tijd Veerle
Lieve Veerle heel veel sterkte ,veel liefs ik laat een kaarsje voor je branden.
Je haar verliezen, dat is verschrikkelijk. En toch, het is maar haar. Het groeit straks weer aan. Maar ja, dat bedenk ik nu. In maart 2008 dacht ik dat mijn wereld zou vergaan. Ik had borstkanker en zou vast geen 60 worden. Ik was toen 59. Ik blogde al en schreef ook mijn frustraties en angsten weg. Dat hielp en ik heb geprobeerd (gewoon, nou ja) door te gaan en te blijven lachen, het leven met een knipoog tegemoet te gaan.
Je beschrijft je gevoelens mooi. Dat helpt jou te verwerken, maar steunt ook anderen die er over lezen. Ik stuur je mijn allerbeste wensen. Blijf lachen. Want als je lacht, is je verdriet niet minder, maar lijkt het minder.
Veerle, heel veel sterkte!
Ooh dat moederhart… lieve Deem! Maar hij zal je helpen! En mooie Nina ook! Wel even slikken, je mooie lokken… sterkte! Kus
Je doet het zo goed! Heel trots op je!
Veerle heel veel kracht en sterkte. Jij weet als geen ander wat vechten en power betekent. Gebruik daarbij je naaste.
Lieve Veerle,
Wat een ontroerend verhaal. Knap van je, dat je het toch zo goed onder woorden kunt brengen. Sterkte voor jullie allemaal,
Jeetje meid, wat wordt jij op de proef gesteld. Ongelofelijk hoe je hier mee omgaat. Sterkte!!
Lieve Veerle,
Met gebrek aan woorden!
Ook bij het doorstaan van deze moeilijke fase!
Heel veel sterkte en kracht toegewenst!