Het is dinsdagmorgen 6.00 uur en over een kwartier gaat de wekker. Ik kruip tegen de echtgenoot aan, mijn hoofd op zijn borst en drapeer mijn bosje overgebleven haar over zijn kin. ‘De laatste keer voorlopig dat mijn haar in je gezicht kriebelt’, fluister ik zachtjes. Hij mompelt slaapdronken wat terug terwijl zijn borst nat wordt van mijn tranen. Vandaag is D-day, mijn haar gaat eraf.
Maandag deed mijn hoofdhuid pijn en kwamen er hele plukken los. Ik zag mijn flinke bos veranderen in een dun, pierig bosje haar en liet overal haren achter. Mijn huisgenoten liepen instant met aan elkaar geklitte haren onder hun sokken. Scheelde wel weer dweilen overigens. Het werd wat obsessief; ik haalde elk kwartier mijn hand door mijn haar en als ik fietste wapperden mijn haren in gedachten letterlijk mijn hoofd af.
Ruim drie uur na het afgaan van de wekker zit ik in de kappersstoel van een knus kamertje bij ‘Haar op Maat’, mijn rug naar de spiegel. Mijn lokken hebben zojuist mijn hoofd verlaten en ik zie aan de gezichten van het, op mijn verzoek meegereisde, publiek dat het resultaat niet zo schrikbarend is als ik verwacht had. Gesterkt door die gezichtsuitdrukkingen durf ik redelijk resoluut dan toch de stoel om te draaien. Vanuit de spiegel staart een rond bolletje terug. Oh wacht, ik ben het. Ik voel de spanning van me afglijden en een gevoel van berusting overvalt me.
We maken grapjes over Sinead O’Connor en carnavalskostuums en de sfeer is fijn. Mijn haarstuk blijkt nog steeds even prachtig en na wat aanpassingen briljant te zitten. Mutsjes worden uitgezocht want van een bos haar naar geen haar voelt koud. Na wat oefenen met het haarstuk opzetten, waar ik associaties krijg met Rajesh uit FC Kip, kunnen we richting huis. Het draaien van mijn hoofd gaat nog wat mechanisch, het is even wennen aan iets onnatuurlijks op mijn hoofd.
Thuis wacht puberdochter, die duidelijk aangegeven heeft niet mee te willen. Ze heeft inmiddels al twee foto’s gezien en als ik binnenkom krijg ik een dikke knuffel. ‘Ik vind het eigenlijk helemaal niet zo erg, mam’, zegt ze om af te sluiten met ‘Je bent nog steeds zo mooi’. Mijn moederhart maakt een sprongetje, wat ben ik trots op haar. Er wordt nog even gevoeld aan mijn ronde, kale hoofd en ook hoe dat voelt kan op haar goedkeuring rekenen. Vervolgens gaat zij, zoals een echte puber betaamt, weer verder tot de orde van de dag.
Als zoon thuiskomt ben ik inmiddels al zo gewend aan het haarstuk dat ik het even vergeet. Pas als hij vijf minuten binnen is en de kinderverpleegkundige vraagt hoe hij reageerde, realiseer ik me dat hij het niet gezien heeft. Ik ga tegenover hem zitten en vertel hem dat ik een trucje kan. Vervolgens haal ik mijn haarstuk van mijn hoofd. Hij kijkt me verbaasd aan en begint dan te giechelen. Zijn reactie is zo komisch dat het resulteert in de slappe lach. Ik word daarna overigens wel verzocht mijn haarstuk weer op te zetten. ‘Hier, op’, beveelt hij behulpzaam.
(Op de foto is links mijn kale bolletje (duh), rechts met haarstuk)
Veerle, wat ben je mooi!
Lieverd, o wat bijzonder bericht! Wat leven wij met je mee, we willen jullie toch even een hart onder de riem steken. En uiteraard blijven wij jullie volgen! Heel veel liefs ❤️ Ook aan the kids en Denny! Dikke kus van ome Teus en tante Ilse
Nog steeds zie ik de lente in de ogen van de toendertijd mijn tandarts assistente.
Je blijft een knapperd!
WoW, ik zag het in eerste instantie niet! Toppert!
Wat ga je er toch goed mee om! Geen taboe maar de waarheid en je ziet er inderdaad nog steeds prachtig uit!
Keer op keer stil van je blogs. Wat ben je toch een dappere en wat fijn hoe er thuis gerageerd is #supermom #supervrouw #superexcollega
Je bent prachtig van binnen en buiten
Flinke hobbel genomen …
Met of zonder haar je blijft een kanjer. blijf vooral schrijven dat maakt je sterk.
Mooi Veerle ❤
En t staat je wonderbaarlijk prachtig. Sterke vrouw, weer iets getrotseerd.
Kanjer, wel ontroerend je zo te zien. Je bent dapper en sterk. Keep going strong Veer!
Respect wat een sterke vrouw ben je
Inderdaad! Ook zonder haar ben je mooi!
Zo mooi geschreven.. en wat ben je prachtig op allebei de foto’s lieve Veer!
Jeetje Veerle, Ronald en ik wisten niet dat je chemo moet ondergaan. Zijn er ff stil van. Wat ontzettend klote voor jullie. Dit is idd andere koek dan de Mortirolo opfietsen maar hé .. áls je dat kan dan lukt dit ook. Succes met het opruimen van die rotcellen, hoef je geen sterkte te wensen want sterk ben je dat heb je al zo vaak bewezen. Zet ‘m op. X
Respect topper, je bent een mooi mens van binnen en van buiten!
Respect wat heb je dat mooi geschreven en ik zag het bijna niet.
Hè beauty. Zelfs zonder je blonde lokken ben je zo fantastisch mooi. Je straalt zo veel positieve energie uit. Wat een sterk wijf ben je. Je bent een voorbeeld voor ieder ander mens en hoop zo dat er zoveel mensen van jou mogen leren, net zoals ik iedere keer leer van jouw mooie karakter . Ook dit ga je overwinnen en kun je straks vol trots op je zelf terug kijken. Dat theetje staat nog steeds dus mocht je daar zin in hebben app me dan. Dikke knuffel kanjer
Staat je heel mooi hoor!
Ik kan niet anders dan me aansluiten bij de reacties hier geschreven. Met de toevoeging dat je zonder haar er nog ondeugender uitziet. Die smile straalt precies de soort rottigheid uit waar ik van houd. Ik hoor al een cynische grap aan komen. ;-D keep it up baby! Oh, om er dan maar gelijk een cynische quote uit “The Young Frankenstein” uit te gooien: “Life could be worse, It could be raining”
Prachtig, wat ben je mooi! Zonder en met haarstuk! Zet hem op, Topper!
Je bent echt zo mooi op beide foto’s! En wat een heerlijke reacties van je kids. Super fijn voor je! XXX
Stay Strong Veerle
Sterke vrouw wat schrijf je weer mooi!
Echt wauw! Hartstikke mooi ben je, uiterlijk en innerlijk. Het schrijven en alles hoe je er mee om gaat en dat ook zo mooi en realistisch verwoord!
Kan het niet vaak genoeg zeggen!
Wat ontzettend moedig en krachtig dat je één van je grootste hobbels op een kwetsbaar moment met ons deelt. Dankjewel dat ik een stukje van de zijlijn mag meekrijgen. Je bent een prachtige vrouw.
Moedig mooi meissie,jouw openheid is bewonderingswaardig,jouw mooie persoonlijkheid heeft geen haar nodig,je bent zowel van binnen en van buiten mooi,jouw stralende koppie met of zonder haar is een voorbeeld voor zoveel vrouwen,je hebt kef en het belangrijkste je zit vol liefde,kom op mooie vrouw,langs deze weg een hele dikke warme omhelzing,je bent heerlijk wijf absoluut.❤️❤️
Lieve Veerle,
Wat kun jij mooi schrijven en beschrijven in wat voor situatie je bent terechtgekomen.
Zoals je kinderen reageren vond ik ontroerend om te lezen, heel mooi!
Je haar er af is heel naar waarmee je ook een stukje van jezelf kwijtraakt (van de buitenkant) en een kaal koppie je meteen bestempelt met kankerpatiënt. Zoals velen al hebben gezegd je bent een kanjer en nog steeds een knapperd! Liefs, Corrine xxx
Dikke knuffel en een diepe buiging er bij voor de mooie, dappere vrouw die je bent!
Met tranen in mijn ogen lees ik mee met je verhaal. Eerst wel even schrikken zo’n kaal koppie. Het is dan ineens zo “echt”, waarvan je al een tijd hoopt dat het niet waar kan zijn.
Mooi om je verhalen te lezen. Zet hem op, bij het nemen van al deze moeilijke hobbels!
Ook met je kale kopie blijf je een hele mooie vrouw. xx en sterkte/succes het komt goed.
Je bent een hele mooie vrouw Veer! De reactie van je dochter is lief en van je zoon brengt ook wel een smile tevoorschijn. Hou je taai lieverd! Dikke kus